Zulu

Toen onze Djock november 2013 helaas moest inslapen dacht ik dat de liefste hond van de wereld mij was ontnomen. Het was zijn tijd, dat was duidelijk, maar bij leven de rebel uit de buurt. Achter alles en iedereen aanrennen, auto, fietsers, hardlopers. Bij iedereen de tuin controleren waar ik dat quasi nonchalant zei dat het een heel sociale hond was! Voor mij de mooiste en allerliefste had ons verlaten. Jikke bleef achter (ondertussen overleden januari 2015). Zij is bijna 11 jaar geworden en deed het, behoudens wat artrose, best wel heel goed met wat medicatie en het juiste voer. Zij was ook een toppertje maar ze was altijd een goede tweede, lief maar wat afstandelijker als het haar niet uitkwam. Nu was ze de eerste en zou dat laten weten ook, als het nodig was.

Sinds april 2014 is Zulu in “onze roedel” gekomen, ondertussen 9 jaar oud en bijna 50 kg.
Hij moest herplaatst worden door gezinsomstandigheden. Ook de eerste opvang in Zwolle was prima;
hij is heel goed opgevangen en verzorgd voor een aantal weken maar door omstandigheden kon hij ook daar niet blijven.
De geweldige inspanningen van mevrouw Joshua wil ik hier nogmaals benoemen; wat u voor onze RRIN doet is met geen pen te beschrijven en van heel grote waarde voor ons ras.
U heeft alles in het werk gesteld hem goed onder te brengen. Voor zo’n geweldig lieve en prachtige reu wil iedere RR liefhebber wel zorgen.
Zulu is dus geweldig! Hij gaat voor je door het vuur. Hij staat naast de auto klaar om te gaan wandelen in het bos en als ik denk alleen maar even boodschappen te gaan doen staat hij al naast de fiets. Schil ik de piepers krijgt hij altijd een stukje rauwe aardappel. Maak ik een sinaasappel schoon, herkent hij het geluid (zelfs in zijn slaap).
Kamperen met caravan en tent is ook helemaal zijn ding. Jikke en Zulu waren net een weervrouwtje en -mannetje, in de zon, uit de zon, in de regen (help) uit de regen.
Onweer is niet echt geweldig vond vooral Jikke en een brug oversteken geeft bij Zulu soms wat angst. Hij gaat dan als een blok plat op de grond liggen en krijg hem dan maar eens weer in beweging met zijn nu 53 kg. We moeten nog maar eens achterhalen hoe dat er in geslepen is.
Hij is het liefst de hele dag bij je, loopt altijd waar jij bent en gaat pas liggen als hij alles onder controle heeft, maar altijd wel bij ons in de buurt.
Op de camping heeft hij een geweldig maatje; Ridge van de overkant en ze staan altijd naar elkaar uit te kijken met een vraagteken boven het hoofd “Mag ik even spelen?”.
Kortom hoe goed kun je het hebben met een herplaatser, waarvan we hopen dat hij nog een aantal heel goede jaren bij ons mag hebben.

Jos en Ans Bontjer.

PS. Ondertussen is Isa bij ons gekomen, een teefje van 4½ jaar maar daarover later.